Ik hield nooit van poppen, dus ik heb de koolpop van de kool niet gevraagd of ontvangen als ze heet heet heet waren. Ik wilde niet de enge maar schattige teddy ruxpin. Maar ik heb ook niet helemaal door met speelgoed geïnduceerde manie vermeden.
Begrijp me niet verkeerd. Als kind was ik genoeg hebzuchtig. Ik zat altijd met een Sears -catalogus en omcirkelde wat ik op elke pagina wilde. En dan elke catalogus. Ik was onvermoeibaar in het willen van nieuwe dingen. Na gescheiden ouders, betaalde het om de kansen te spelen – dus een grote, willekeurige lijst was een soort moederhelper.
Ik heb dit op de harde manier geleerd.
Op een kerst vertelde ik iedereen in mijn familie dat ik echt een gemakkelijke bakoven wilde. En ik kreeg dubbel-lucky. Een kant van de familie bracht me de glanzende nieuwe gemakkelijke bakoven en mijn andere set grootouders bracht me een ouderwetse (maar nog steeds gloednieuw en functionele) Holly Hobbie-oven. Ik was een heel blije 5 -jarige en mijn mama was een zeer geïrriteerde 28 -jarige. Vanaf dat moment moest ik volledig verschillende kerstlijsten maken, dus ik zou geen overlappende geschenken krijgen.
Uiteindelijk heb ik de oude tijdige zoetheid van HH opgeofferd voor de gelikte moderne stijl van de Easy Bake Oven (kom op, het leek op een nieuwbakken magnetron en geen houtkachel!); Ik ben heel blij om te zeggen dat ik jarenlang miniatuur kers en appeltaarten had met een lightbulb van 60 watt.
Ik kan het niet helpen, maar vraag me af voor welk speelgoed mijn kinderen echt zullen smeken. Wordt het de nu veertig jaar oude ebo of iets even retro zoals Transformers, Legos of Matchbox Cars?
[Speelgoedlinks en afbeeldingen gaan naar Retroland.com en de mini-geschiedenis zijn leuk om te lezen-bedankt!]
——
Naar welke lengtes zou je gaan om het ongrijpbare ‘IT’ -speelgoed voor je eigen kind na te streven? Of hebben je ouders veel moeite gedaan toen je klein was? Deel je verhalen als onderdeel van de blogblaadjes van dit weekend van Hasbro en ouderbloggers.
